Relacja Przeniesieniowa

To taki rodzaj relacji, w której na psychoterapeutę lub inną ważną osobę z naszego życia przenoszone są nieświadome uczucia, lub trudne i niechciane stany. Na przykład kiedy jesteśmy wściekli, a nieświadomie nie chcemy tak o sobie myśleć, bo mamy surowe wymagania wobec siebie jak do kogoś, kto nie przeżywa złości, wtedy możemy myśleć o bliskiej osobie lub psychoterapeucie podczas terapii, że nas złości i prowokuje do tego trudnego stanu (jest to mechanizm projekcji – przenoszenia, projektowania na innych swoich stanów, które wydają się nie do zniesienia). Wtedy w drugim człowieku postrzegamy to, co niechciane w nas lub odbiegające od naszego myślenia o nas samych. Interpretowanie podczas psychoterapii tego, że pacjent na osobę terapeuty przenosi to, o czym nie chce czasem myśleć w sobie, może przynieść świadomość i lepsze zrozumienie siebie oraz empatyczne pobycie przy sobie w czasie, gdy się jest zezłoszczonym.

Relacja przeniesieniowa nie tylko dotyczy przenoszenia na innych swojej złości. Może być relacją, która nie do końca jest uświadomiona dla ludzi będących w kontakcie. Na przykład starsza kobieta, która ma trudny kontakt ze swoimi dziećmi może przenieść wszystkie miłosne, przyjazne uczucia no kogoś młodszego, kogo spotyka w swoim życiu, a kto do tej pory był dla niej obcy. Między nimi może wykształcić się nieświadomie relacja oparta na odtworzeniu i leczeniu dawniej pełnej urazów relacji matka – dziecko. Czasem małżonkowie, którzy mieli trudne doświadczenia z dzieciństwa, nieświadomie odtwarzają w swoim związku dawne relacje z rodzicami i przenoszą na osobę bliską dawne uczucia.


opracowanie hasła Nina Turek – Warszawa, Włochy